سلاح وزیتون

سلاح وزیتون

من وقتیکه درعراق درس می خواندم.درسال 1350 آقای یاسرعرفات برای اولین باردرمجمع عمومی سازمان ملل وارد شد،مردی که فصل خشونت، هواپیما روبایی، حمله های خونین برمراکزاسراییل را می خواست، کم کم کناربگذارد ووارد فازسیاسی ومراجعه به سازمانها ونهاد های معتبر بین  المللی شود.ازعرفات به اندازه استقبال گردید که ازهیچ رهبرسیاسی به آن صورت استقبال نگردید.عرفات سخنرانی پرشوری درمجمع عمومی سازمان ملل داشت.نمی دانم با خود سلاح برده بود ویانه ولی برگه "زیتون" را داشت اما به شدت ازسیاست "سلاح وزیتون" درسخنرانی خود،استفاده کرد. با گذشت این همه سالها،برای اولین بارخاطره سلاح وزیتون درذهن من احیا گردید.داکتراسپنتا مشاورامنیت ملی افغانستان دریک مورد به مساله " سلاح وزیتون" درمورد طالبان اشاره داشت.وی ترجیحات زیادی دراین گفتگو به مساله سلاح بجای زیتون راداشت.ازمنطق عرفات  درسال1350 درمجمع عمومی ملل متحد، پی روی کرد وبه مساله سلاح تاکید داشت.یاسرعرفات "ابوعمار" برگه زیتون را برای اولین بار، با خود درمجمع عمومی برد وگفت: زیتون نماد صلح وگفتگو با اسراییل می باشد.

مشاورامنیت ملی گفت: صلح با" تضرع" امکان ندارد یعنی اینکه ترجیحات با سلاح است.این حرف درذات خود انکارناپذیراست.طالبان زبان "سلاح" را بهتراز"برگه زیتون" می فهمند.اشکال کاردراین است که داکتر، درحکومت رییس جمهورکرزی سمتهای مهمی را داشته است.دراین مدت که غرب با سلاحهای شان وارد افغانستان شده بود،وی نتوانیست ،مانع ازسیاست مماشات با طالبان گردد.درحال حاضر اینکه پروژه صلح را منکر شود ودرسنا به چنان نطقی دست بزند که غوغای سنتاتوران را برانگیزد،چه معنا می تواند داشته باشد.داکترما با همه خوبیهای که دارد ولی یک عیب اساسی را دارد که همیشه متاثرازسیاست ارک بوده است ونه تاثیرگذار روی آن.یک وقت با آقای اخگرصحبت می کردم وی می گفت: روشنفکر که وارد سیستم حکومت می شود دیگرنمی تواند ادعای روشنفکری نماید.ایشان بدرستی می گفت روشنفکر حکومتی نمی تواند خارج ازحوزه وفضای حکومتی حرف بزند.این مساله درمورد دکترما صادق وصادق است.هیچ گاهی نشنیدیم که ایشان درمورد عملیات شبانه ویا بمباران مراکزطالبان درافغانستان ویا زندانیان بگرام که همه ارتباط ارگانیک با طالبان داشت را،بصورت جدی مطرح نماید این موضوعا از"مسلمات ومحکمات" نظر رییس ما بود.

غرب وناتو برای نان خوردن درافغانستان نیامده بودند آنها واقعا می خواستند که مرمیهای شان دربین القاعده وطالبان تقسیم نمایند ولی این ما بودیم که نگذاشتیم وگفتیم هرگزاجازه نمی دهیم ناتو وآمریکا چنین کاری را انجام دهند وبا عملیات شبانه وروزانه وبمبارانهای بیرحمانه وارد جنگ با طالبان شوند اصولا درافغانستان دشمنی وجود ندارد جغرافیایی تروریست جای دیگراست وجغرافیای جنگ باید تغییرنماید واخیرا شنیدم که افغانستان با حملات بی سرنشین درخاک پاکستان نیزمخالفت کرده است.رییس جمهورباشدت وقاطعیت مخالف عملیات شبانه وبمباران مراکزطالبان بود.پرسش این است خوب این سلاح بود که باید ازآن استفاده می شد وبدنبال صلح با" تضرع" نمی رفتیم درآن زمان که موضع گیری علیه" سلاح" وتاکید روی "زیتون" می شد وطالبان را با زیتون درامن ترین مراکزقدرت راه دادیم آنها آمدن از برگه " زیتون" سوء استفاده کرد بگفته ای رییس جمهور دست به "خدعه ونیرنگ" زدند وبا عملیات انتحاری،رییس شورای عالی صلح استاد ربانی را در20 سپتامبر2011 تروروبعد ش ترورهای هولناک وعملیات انتحاری دیگری راه اندازی کردند.

انکارپروژه صلح

داکتراسپنتا آن گونه که با سوادان وفرهیخته گان سنا وپارلمان گفته اند واگرمنظورایشان را درست فهمیده باشند،منکرپروژه صلح شده است یعنی اینکه دربرابرطالبان دیگر"برگه زیتونی" وجود ندارد.مجلسیان هردو اطاق غوغا برپاکرده اند که وای برما مقامات حکومتی،منکرپروژه صلح باطالبان هستند.آنها حالا روی این مساله تاکید دارند که باید مقامات حکومتی روشن نمایند که گپ ازچه قراراست آیا برنامه ای برای صلح وجود دارد ویانه؟.درحال حاضر نمایندگان دواطاق" اعلا وسفلا" این گونه برداشت کرده اند که مقامات حکومتی درامرصلح صداقتی ندارند ودچار تناقض گوی فاحشی شده اند. شورای عالی صلح پرهزینه ترین نهاد مذاکره،کارهایش عقیم مانده وحتی سناتوران گفته اند که دروازه  این نهاد پرهزینه وبی خاصیت باید بسته شود.آقای اسپنتا تاکید کرده که اصلا پروژه بنام صلح درافغانستان وجود ندارد.با این وضع اوضاع کشورازچه قرارباید باشد.

حقیقت مساله این  است که حکومت افغانستان دراستفاده ازصلح وجنگ، دچارسوء محاسبه شده است. شکی وجود ندارد که پروژه صلح درافغانستان جدی بود وشخص رییس جمهورتمامی انرژی خود را روی صلح ومذاکره گذاشت وبخاطرصلح با طالبان بود که باعملیات شبانه وبمباران ناتو مخالف شد وبخاطرگفتگو با طالبان واستفاده از"زیتون" بود که دروازه حکومتش را به صورت طالبان بازگذاشت وبه آنها حتی درتاریکی وناشناخته مذاکره کرد.استاد ربانی واسد الله خالد قربانیان برنامه صلح درتاریکی هستند.انکارپروژه صلح امر غیرواقع بینانه است.برنامه صلح بصورت جدی آغازگردید وهزینه های زیادی گذاشته شد.شورای عالی صلح پرخرج ترین نهاد برای صلح تشکیل گردید این شورا متولد ازیک لوی جرگه بزرگی ملی است.رییس جمهوربخاطررسیدن بصلح با 48 کشورعضو ناتو وایساف به مقابله برخواست.وبه خاطرصلح وترجیحات آن استفاده ازسلاح ناتورا کنارگذاشته وجدی نگرفت.رییس جمهورنگذاشت که ناتومرمیهای شان را علیه طالبان بدرستی بکارببرد وآنها را درجنگ با طالبان به دلیل مخالفت ،پشیمان کرد.انکارپروژه صلح ازسوی مشاورامنیت ملی،باعث تحیروسرگردانی بخصوص مجلسیان شده است.آنها خواسته اند که مامورا عالی رتبه حکومت باید بیایند وپاسخ دهند که آیا واقعا مساله وپروژه ای بنام صلح وجود دارد ویانه؟

تضرع

آقای اسپنتا گفته است که صلح با "تضرع" ممکن نیست.یک نماینده مجلس هم گفته است که صلح با "تگدی" راه افتاده است.منظورآقای وکیل حاجی صاحب کله کانی از"تگدی" همان گدایی گری باید باشد.صلح با گدایی بدست نمی یاید.مشاورامنیت ملی صلح با " تضرع" را مطرح کرده است وگفته است که صلح با تضرع بدست نمی یاید.درحال حاضرفضای حاکم درسیاست افغانستان،نا امیدی ازرسیدن به صلح است.این درکی، درستی است.طالبان گروهی نیست که به ساده گی با شما وارد گفتگوی صلح برای حل مساله افغانستان شود.امروزجنرال دمپسی رییس ستاد مشترک ارتش آمریکا نیزتاکید کرده است که درمذاکرات با طالبان باید جانب احتیاط را حفظ کرد وی گفته است: لااقل یک بخش ازطالبان هرگزدنبال صلح نیست.جنرال دمپسی طالبان را به انواع مختلفی تقسیم کرده ومی گوید: یک بخش ازطالبان اعتقاد به صلح ندارد بنابراین ماباید احتیاط را ازدست ندهیم وی تاکید می کند که درافغانستان قربانیان زیادی داده ایم ما نباید درمذاکرات ارزشها وقربانیان جنگ مان را نادیده بگیریم.

آقای اسپنتا هم تاکید دارد که صلح با "تضرع" امکان ندارد.درصلح باید ازموضع قدرت وسلاح نیزاستفاده شود.رییس جمهورهم که دراین شرایط موضع ضد صلح شان برخلاف گذشته،فربه تر، دیده می شود.ایشان به همین دلیل با پاکستان قهراست که مذاکره صلح بااین کشورسودی ندارد.شروط افغانستان برا گفتگو خیلی سخت شده بخصوص شرط اینکه طالبان درداخل افغانستان مذاکرات شان را شروع نمایند کدام طالب می خواهد ویا می تواند وارد افغانستان شود وگفتگو کند وبه جنگ خاتمه دهد.موافقت نامه امنیتی با آمریکا هم به دلیل، گره خوردن، مساله صلح به آن متوقف شده است.رییس جمهورمساله گفتگوباطالبان را به شروطی،گره زده ازجمله امضای موافقت نامه امنیتی را به پروسه گفتگوبا طالبان پیوند زده است.مشاورامنیت ملی هم که تاکید کرده که اصلا پروسه صلحی درافغانستان ایجاد نشده وصلح با تضرع را نمی خواهیم ودرصلح باید ازسلاح وقدرت استفاده شود.

قدرت وسلاح

این منطق که درصلح، تضرع لازم نیست درگفتگو باید ازموضع قدرت وسلاح استفاده شود.این حرف درحال حاضر، همان بازی کردن دردقیقه نود باید باشد.یازده سال حضورنظامی ناتودرافغانستان به پایان می رسد دیگرآن سلاح وقدرت نظامی که طالب به زانودرآید کم شده  است.منظورازقدرت دراین جا سلاح است.تضرع نداریم با قدرت سلاح دشمن را واداربه گرفتن " زیتون" می کنیم.این قدرت بصورت اشکاری کاهش یافته است.درمرحله پنجم انتقال امورامنیتی تمامی امورامنیتی به نیروهای افغانستان،منتقل شده است.ناتوحتی گفته شده که سلاحهای تهاجمی ونیمه تهاجمی را هم ازما دریغ می کند اگراین خبرها، درست باشد که آنها سلاحهای شان را تخریب می کنند ولی دراختیاراردوی افغانستان به دلیل هزینه های سرسام آور ویا به دلیل بی اعتمادی وتحولات غیرمنتظره درکشورنمی گذارند وکمربه نابودی سلاحها وتخریب پایگاه های شان بسته اند البته این خبرها درحدی شایعات نزدیک به واقعیت مطرح شده است.هند هم که ظاهرا به لیست سلاحهای که رییس جمهورکرزی روی میزآقای مهماسنگ گذاشته بود،پاسخ مثبتی نداده با این وضع تسهیلات قدرت وسلاح برای تفهیم طالبان اندک شده است.

مشکل ما دراین است وقتیکه همه ابزار وسازبرگ های نظامی وماشین جنگی برای نابودی طالبان بکارگرفته می شد،ما به مخالفت برخواستیم ونگذاشتیم که ازاین سازبرگهای ویران گربرای نابودی دشمن استفاده شود،حال که کاربه دقیقه نود رسیده به دنبال تگدی سلاح وتضرع برای کسب قدرت راه افتاده ایم.خلاصه اینکه افغانها هرچه باشد ولی باید اعتراف نماییم که زمان شناسی درستی درمحاسبات مان نداشته ایم .دروقتیکه سلاح ولوله های تفنگ به سوی دشمن نشانه گرفته شده،ما آن را خاموش می کنیم وتاکید به صلح وبرگه زیتون داریم حال که سلاحها ازدست ما خارج می شود.قدرت وسلاح شان را ازما می گیرند ومتحدان استراتژیک ما هم به ما اسلحه نمی دهند،اصراروتاکید داریم که ما صلح با تضرع را نمی خواهیم ویا اصلا برنامه ای بنام " مصالحه " درافغانستان را نداریم وشروط کمرشکن وضع می کنیم وبا پاکستان که خطراصلی درتهدید امنیت ملی ما است،قهرمی شویم وهمه مناسبات خودرا بهم می زنیم وزخم ها کهنه وناسوررا بازمی کنیم. با این اوضاع واحوال به کدام سو روان هستیم.آیا می توانیم کسب قدرت وسلاح داشته وبه زوردشمن را وادارنماییم که همراه ما برگه" زیتون" را درست بگیرد.