کنفرانسهای لندن و بروکسیل در مورد افغانستان

کنفرانسهای لندن و بروکسیل در مورد افغانستان

رهبران حکومت تازه افغانستان امروزکابل را به مقصد بروکسیل ترک کردند. رییس جمهور غنی و رییس اجرایی حکومت وحدت ملی همراه بایک هیئت، وارد بروکسیل شدند. دیروز داکترعبدالله و داکترغنی در نشست رهبران ناتو دربروکسیل شرکت و هردو سخنرانی داشتند. و بعد قراراست که رهبران حکومت وحدت ملی، فردا وارد لندن شوند. نشست لندن برای افغانستان اهمیتی زیادی دارد این نشست از چندین ماه پیش برنامه ریزی شده بود در نشست لندن تعهدات جامعه جهانی برای افغانستان پس از سال 2014 و همین گونه تعهدات افغانستان درقبال کمکهای جامعه جهانی مورد بحث قرارمی گیرد. کنفرانس لندن در تداوم همان نشست های قبلی توکیو - بن دو و نشستهای بروکسیل و شیکاگو مطرح می شود. البته پنج نشست مهم را درسالهای اخیر در حوزه غرب و آمریکا داشتیم و هریک از این نشست ها تعریف خاصی خود را دارد. درنشست شیکاگو تماما بحث امنیتی طرح شد و میزان کمکهای جامعه جهانی را برای نیروهای امنیتی افغانستان روشن ساخت دراین نشست میزان کمکهای جامعه جهانی و اعضای ناتو پس ازسال 2014 مبلغ چهارمیلیارد و یک صد میلیون دالر مورد تایید قرارگرفت و حتا دراین کنفرانس میزان سهم گیری اعضای ناتو، نیز مشخص گردید .

آمریکا درسال بالاترین میزان سهم را گرفته است. دو میلیارد سیصد میلیون دالر سهم آمریکا پس ازسال 2014 و باقی مانده  از چهارمیلیارد دالر یک صد میلیون را سایرکشورهای عضو ناتو به افغانستان پس ازسال 2014 به نیروهای افغانستان کمک می کنند. کنفرانس تماما روی مسایل امنیتی بحث کردند در نشست بروکسیل هم که رهبران حکومت وحدت ملی شرکت کردند، نیزتمامی بحث و یا بخش عمده از  اجندای جلسه را ، مسایل و ماموریت های امنیتی تشکیل می دهد. موضوعات سیاسی همکاریهای اقتصادی تعهدات دو جانبه افغانستان و جامعه جهانی در عرصه های ملکی، درنشست لندن مورد گفتگو قرارمی گیرد.

طرح موضوعات و تعریف هریک از کنفرانسها

همان گونه که اشاره کردم، کنفرانسها هرکدام تعریف و اجندای خاصی خود را دارد. نشست توکیو تماما اقتصادی بود. نشست شیکاگو بحث ها ی امنیتی داشت.در نشست لندن هم جنبه های اقتصادی و هم موضوعات سیاسی مورد بحث قرارمی گیرد. هرنشست اجندای خاصی خودرا دارد. درنشست بروکسیل چهار ماموریت تازه برای نیروهای بین المللی تعریف شده است. این ماموریت ازجنوری سال 2015 آغازمی شود. چهارماموریت برای نیروهای آمریکایی و ناتو به این ترتیب خواهد بود آموزش نیروها، مشوره دهی و تجهیزنیروهای افغانستان این سه ماموریت در نشست های بروکسیل و شیکاگو بارها طرح و تصویب شد اما ماموریت تازه ناتو درسال 2015 واقعا غیرمنتظره و خارج از فیصله های ناتو بود و آن موضع و فرمان رییس جمهور آمریکا برای نیروهای نظامی پس ازسال 2014 است. رییس جمهور در فرمان خود برای دوازده هزار نیروی که درافغانستان باقی می ماند این است که کماکان به جنگهای خود علیه نیروهای طالبان ادامه دهید. این فرمان خیلی جامع و مجوزی است برای عملیات تمام عیار نظامی درسال 2015. بنابراین نیروهای ناتو درسال جدید با همین چهارماموریت به کارشان ادامه خواهند داد.  این مساله در نشست بروکسیل با رهبران افغانستان نیز مطرح می شود.

اما در کنفرانس لندن که از امروز آغاز می شود بحثهای مربوط به افغانستان، به گونه متفاوت تری مورد گفتگو قرارمی گیرد. نشست لندن برای افغانستان اهمیت زیادی دارد زیرا جامعه جهانی و سازمانهای معتبربین المللی با حکومت و پدیده ای تازه ای رو برو می شود. جامعه جهانی ازحکومت تازه افغانستان می خواهند حمایت سیاسی و اقتصادی و امنیتی داشته باشد. حالا آنها با رهبران تازه افغانستان روبرو می شوند. اجندای کنفرانس چیزی تازه نیست . 25 صفحه سند و برنامه ای که افغانستان تهیه کرده و آن را به کنفرانس لندن ارایه می کنند، تاکید روی موضوعاتی است که درنشستهای تو کیو "یک و دو" به افغانستان داده شد. البته رهبران حکومت وحدت ملی با دست خالی به لندن نرفته اند آنها یک متن 25 صفحه ای را در مورد نحوه ای همکاریهای جامعه جهانی با افغانستان را درمیان می گذارند. البته باید گفته باشم که درلندن چیزی تازه ای جزء همان فیصله های نشست های قبلی نیست. تعهدات مالی جامعه جهانی به افغانستان در عرصه های امنیتی و مالی مبتنی به شرایط و تعهداتی است که طرفین باید به آن وفا دارباشند. جاده ای همکاری با غرب یک اتوبان دو طرفه است همکاری جاده یک طرفه نمی تواند باشد. در نشست لندن ازافغانستان خواسته می شود که به تعهدات خود عمل نماید. در نشست توکیو، تعهداتی به این صورت به افغانستان سپرده شد و افغانستان هم مسوولیتهای درقبال کمکهای جامعه جهانی دارد و عمده ترین تعریف از نشست لندن همکاریهای دو جانبه و عملی شدن فیصله های توکیو است. حال باید بدانیم که چه تعهداتی دنیا به افغانستان داده و افغانستان خود چه مکلفیتهای درقبال کمکهای جامعه جهانی دارد؟

تاکید روی فیصله های قبلی و عملی شدن محتوای آن

متحدان افغانستان در لندن، چیزی زیادی از افغانستان نمی خواهند  البته آنها ازاین جهت خرسند هستند که با روسایی اجرایی و رییس جمهور ملاقات می کنند و از رییس جمهور و رییس اجرایی، تعریف، دیدگاه و همکاریهای مشترک افغانستان  با جامعه جهانی را خواهند شنید. این گام مهم و لازمی بود که رهبران حکومت وحدت ملی برداشته اند اما ازسوی هم این عیب و نقیصه و یا این پرسش برای متحدان افغانستان مطرح است که رهبران حکومت وحدت ملی ، با هم توافقی ندارند و دلیل آن هم این است که آنها تا حالا نتوانسته اند کابینه شان را تعیین نمایند. این نگرانی و جود دارد که ممکن است به راحتی رییس جمهور و رییس اجرایی موفق نشوند. این مساله درجامعه و درمحافل سیاسی و خبری مطرح است که رهبران حکومت وحدت ملی ممکن است چالشهای  پیش روی در مورد تشکیل کابینه را به آسانی حل نتوانند. این پرسش برای متحدان افغانستان نیز مطرح می شود البته آنها حق دارند که نگران باشد. ثبات سیاسی درافغانستان برای شان اهمیت حیاتی دارند. آنها می خواهند که کمکهای شان درافغانستان هدر نرود. درنشست لندن بالاترین بحث مساله کمکها پس ازسال 2014 به افغانستان می باشد. آنها از افغانستان بعنوان شریک و همکار خواهان اجرایی و عملیاتی شدن، فیصله های تو کیو می باشند. درتوکیو فیصله شد که جامعه جهانی کمکهای بدون توقف و به صورت منظم را در اختیارافغانستان قرارمی دهند. افغانستان هم باید نشان دهد که مبارزه با فساد، حکومت داری خوب، رعایت حقوق زنان ، حقوق بشر، جامعه مدنی، اصول آزادی بیان رعایت حقوق اقلیتها و.. در راس برنامه های حکومت قرارگرفته باشد. حکومت رییس جمهورکرزی دراین تعهدات خود چندان موفق نبود حالا در لندن می خواهند برنامه های افغانستان را بدانند و از رهبران افغانستان می خواهند بشنوند که چه می کنند و تا چه پیمانه به تعهدات خود پای بندی نشان می دهد.

موضوع دیگری که حایز اهمیت زیادی می باشد مساله امضای اسناد همکاری با ناتو و آمریکا است. حکومت نو درافغانستان دریک اقدام و با سرعت موافقتنامه امنیتی را امضا کرد و درعین زمان آنها پیمان همکاری با ناتورا نیز به امضا رساندند. این مساله گامی بزرگی در جهت تقویت و توسعه مناسبات افغانستان با جامعه جهانی است. کاریکه رییس جمهور کرزی آن را انجام نداد. گذشته ازاینکه حکومت ، موافقتنامه های امنیتی با آمریکا و ناتو را امضا کرد، پارلمان افغانستان نیز این سند را با یک اکثریت حیرت انگیزی به امضا رساند تنها از نمایندگان حاضر در جلسه پارلمان پنج نماینده موضع مخالف گرفتند و ما بقی سند همکاریهای دو جانبه و چند جانبه را مورد تایید قراردادند در مجلس سنا نیز موافقتنامه های امنیتی با اکثریت قاطع مورد تصویب قرارگرفت. امضای اسناد بسترهمکاری را به صوت مطمئن و گسترده فراهم ساخته است. اگرموافقتنامه ها امضا نمی شد دیگر ما اصلا کنفرانس لندن را هم نداشتیم. مساله افغانستان مثل عراق می شد که امروز ده ها کشور این کشور را بخاطرتروریستها بمباران می کنند. حالا این اقدامات مهم صورت گرفته است و شرایط برای همکاری فراهم شده است. رهبران حکومت وحدت ملی چندان مشکلی در بیان خواسته های شان ندارد تنها مساله مهم همان اجرایی و عملی شدن تعهدات می باشد. درنشست لندن روی تطبیق فیصله ها و نحوه همکاری با افغانستان بحث و گفتگو خواهد شد.